Mikrodawkowanie to praktyka stosowania wybitnie małych porcji materiałów psychoaktywnych w celu osiągnięcia subtelnych rezultatów terapeutycznych, bez napiętych i niepożądanych wyników ubocznych. W przeciwieństwie do tradycyjnego spożycia materiałów psychoaktywnych, w jakim miejscu dawki są o wiele większe i skutki uboczne mogą być niepewne, mikrodawkowanie ma na celu osłabianie ryzyka i zdobycie przydatnych rezultatów terapeutycznych. Mikrodawkowanie może być używane z różnorodnymi substancjami psychoaktywnymi, takimi jak LSD, psylocybina, ketamina czy cannabis. Przykładowo, w wypadku LSD, mikrodawkowanie polega na spożywaniu bardzo małej dawki (zwykle 10-20 mikrogramów) co kilka dni, by osiągnąć łagodne efekty, takie jak postęp humoru, kreatywności i motywacji, bez doznawania typowych wyników ubocznych takich jak halucynacje i dezorientacja.
Stosowanie mikrodawkowania surowców psychoaktywnych jest szeroko użytkowane w intencjach terapeutycznych. Prognozy wykazują, iż mikrodawkowanie ma obowiązek przynosić zysków w leczeniu przeróżnych zaburzeń umysłowych, takich jak przygnębienie, złe przeczucie, stres pourazowy czy ADHD. Mikrodawkowanie może pomóc zwiększyć koncentrację, kreatywność oraz produktywność, a również polepszyć nastrój i powiększyć poczucie dobrostanu. Jednakże, jak w przypadku każdej substancji psychoaktywnej, istnieją także ryzyka związane z mikrodawkowaniem. Nawet małe części surowców psychoaktywnych mogą prowadzić do niepożądanych skutków incydentalnych, takich jak boleści czaszki, mdłości czy wyczerpanie.
+Reklama+
